Düşündüklerimizi kurgulayan güzel bir hikayecik

Çakal.. Bir gün her ne suç işlemişse ormanlar kralı aslan çakalın ölüm fermanını verir.Bunu duyan çakal ormandan kaçar.Bir bakarki insanların yaşadıgı bir mekana girer.Evini boyayan bır insanın duvara dayadıgı merdivenin altından gecerken tesadüf boyalar üzerine dökülür.Dere kenarına giden çakal suda kendine bakarki allı yeşilli bir çakal ve tanınmaz halde.Hemen ormana dönmeye karar verir.İlk bunu filler görür.Derki çakala” kardeş sen nesin” tanınmadıgı anlayan çakal hemen” kardeş ben kralım bak bana, benden bir tane daha varmı ormanda der”Filler buna inanır ve çakalın peşine düşerler.Aynı şekilde develerde buna inanır peşine düşer.Sırtlanlarda buna inanır peşine düşer.Çakal bir bakarki ormanda tüm hayvanlar buna inanmış kralımız sensın lafları cogalmış.Hemen aslanın huzuruna varır.Bak aslan kardeş bu ormanın kralı benım sen cekil ordan der.Aslan bakarki allı yeşilli bir Çakal hemen parcalamaya yeltenır .Filler, Develer,sırtlanlar ve yılanlar önüne durur.Durumun ıyı olmadıgını anlayan aslan”Tamam kardeş sen kralsın ama bende vezirin olayım der”Cakal filler, develer,Srıtlanlar yılanlar sayesinde koltuga oturur gününü gün eder.Taaaa ki ay döner Dolunay dogar.Ormanda cakal ulumaları başlar.Bunu duyan kral cakalın ici icini yemeye başlar.Saga bakar sola bakar kim görecek der ve ormanın en yüksek yerine çıkar ve ulumaya başlar.Bunu duyan aslan hemen cakalın bogazına bir pence atar ve cakalı parcalar.Ulan cakal oldugun bellıydide senin cakal oldugunu belli edeceğin gün belli değildi.. ”’Tabiat bu ne olursa olsun tüm varlıklar Fıtratını yitirmez..”